Terapia SI polega na aktywności i ćwiczeniach ruchowych stymulujących powyższe układy zmysłów. Terapia Integracji Sensorycznej jest zazwyczaj dla dziecka przyjemnością. Otoczenie terapeutyczne jest wyposażone w różnorodny sprzęt taki jak: zjeżdżalnie, platformy do huśtania, liny do wspinania, koła do wskakiwania, trapezy do huśtania. Dla dziecka terapia jest zabawą i może taką wydawać się dorosłym. Ale jest to jednocześnie ciężka praca, bo pod kierunkiem wykwalifikowanego terapeuty dziecko jest w stanie osiągnąć sukces, który prawdopodobnie byłby niemożliwy w całkowicie spontanicznej zabawie. Faktem jest, że wiele dzieci z problemami Integracji Sensorycznej nie potrafi bez pomocy bawić się efektywnie i w sposób zorganizowany. Podczas terapii dziecko będzie zachęcane i kierowane do wykonywania aktywności, które będą wyzwalać i prowokować odpowiednie, skuteczne reakcje na bodźce sensoryczne. W trakcie zajęć wykonywane będą odpowiednie dla Państwa dziecka aktywności dostarczające stymulacji przedsionkowej, proprioceptywnej oraz dotykowej. Stopień trudności tych aktywności będzie stopniowo wzrastać tak, aby wymagać od dziecka bardziej zorganizowanych i zaawansowanych reakcji. W trakcie terapii preferowane są ukierunkowane zabawy i aktywności swobodnie wykonywane przez dzieci, wyzwalające automatyczne reakcje sensoryczne, aniżeli instruowane, narzucone i ćwiczone konkretne reakcje na bodźce.
Jeżeli efekty terapii są pozytywne, dziecko jest w stanie w sposób bardziej efektywny automatycznie przetwarzać i wykorzystywać skomplikowane informacje sensoryczne. Prawidłowa integracja daje podstawę do rozwoju bardziej złożonych procesów, takich jak: percepcja wzrokowa i słuchowa, koordynacja wzrokowo-ruchowa, mowa, umiejętność czytania i pisania, koncentracja uwagi, a w konsekwencji dojrzałość do podjęcia nauki szkolnej i dobry fundament do właściwych relacji z rodziną i otoczeniem w życiu codziennym dziecka.
Co to są zaburzenia przetwarzania sensorycznego?
Istnieje wiele czynników i zagrożeń powodujących, że rozwój integracji sensorycznej może zostać zaburzony. Mogą mieć swoje źródło w okresie życia płodowego, okołoporodowego, wczesnego dzieciństwa lub w czynnikach zewnętrznych. Jeżeli wystąpią nieprawidłowości w procesie przetwarzania i odbioru wrażeń zmysłowych, mówimy wówczas o zaburzeniach integracji sensorycznej. Nie może wytworzyć się wtedy właściwa podstawa, na której dziecko mogłoby budować dalsze, coraz bardziej złożone umiejętności psychoruchowe. Zaburzenia integracji sensorycznej mogą przejawiać się u dzieci pod postacią różnych nieprawidłowych zachowań.
Przykłady objawów, które mogą wystąpić przy nieprawidłowym procesie integracji sensorycznej:
- Nadpobudliwość, nadruchliwość, słaba koncentracja uwagi
- Obniżony próg bólu
- Wrażliwość na światło, dźwięki, dotyk
- Niechęć do kąpieli, mycia, czesania włosów, obcinania paznokci, włosów
- Problemy z nauką pisania, czytania
- Brak aktywności na placu zabaw
- Strach przed huśtaniem się, kręceniem na karuzeli, choroba lokomocyjna
- Nieśmiałość, apatyczność, wycofanie z kontaktów z rówieśnikami
- Niechęć do jazdy na rowerze
- Problemy z utrzymaniem równowagi
- Agresja wobec siebie lub wobec innych
- Opóźniony rozwój mowy
- Osłabione lub wzmożone napięcie mięśniowe
- Słaba świadomość ciała, problemy z orientacją w przestrzeni
- Trudności w dostosowywaniu się do nowej sytuacji
- Słaba sprawność ruchowa ? unikanie gier, zabaw ruchowych, zręcznościowych
- Nadwrażliwość na dotyk, dźwięk, ruch, zapachy
- Częste mylenie kierunków oraz prawej i lewej strony ciała
- Dzieci tzw. ryzyka dysleksji
- Dysleksja, dysgrafia, dysortografia.
Należy pamiętać, że pojedynczy objaw nie jest wskaźnikiem występowania deficytów integracji sensorycznej. Jednak, jeśli będzie ich więcej, może być to wyznacznikiem przeprowadzenia diagnozy w kierunku tych zaburzeń.
Terapia SI wykorzystywana jest również w pracy z dziećmi:
- z autyzmem;
- zespołem Aspergera;
- niepełnosprawnością intelektualną;
- mózgowym porażeniem dziecięcym;
- zespołem Downa;
- innymi sprzężonymi zaburzeniami;
- grupy ryzyka: wcześniaków, dzieci po uszkodzeniach okołoporodowych
- z opóźnionym rozwojem mowy, jąkających się
- z dysleksją, dysgrafią i dysortografią
- nadruchliwych i z zaburzeniami emocjonalnymi
